مهندس عمران؛ پادکست «خوانش کتاب برای انسان خردمند»؛ نویسندهی علمی/تخیلی؛ مترجم و ویراستار؛ گوینده و تهیهکننده رادیو در سالهای دور! عاشق موسیقی، سینما، اخترفیزیک، اتیمولوژی، زبانشناسی و...
«آپولو»؛ بازسرایی ترانه‌ای از «آلفاویل»
«آپولو» (Apollo) ترانه‌ای است از گروه موسیقی سینث‌پاپ آلمانی «آلفاویل» که در ایران و جهان، بیشتر با دو شاهکار «Forever Young» و «Big in Japan» شناخته و شنیده شده است.
بیشتر شهرت این گروه در دهۀ 80 میلادی بود اما آپولو در آلبومی به نام «Prostitute» به سال 1994 منتشر شده است. آلبومی بسیار Underrated که بسیار کم شنیده شده، در حالی که به زعم من، دست‌کم چند شاهکار را درون خود جای داده است، از جمله «Ascension Day» که به نظرم زیباترین کاری است که این گروه تا به امروز ارائه کرده است. خب راستش سلیقۀ شخصی است؛ شاید دیگران موافق نباشند... شاید روزی به سراغ ترانۀ این شاهکار هم بروم!
اما «ماریان گُلد»؛ خواننده و مغز متفکر گروه، چندی پیش تعدادی از بهترین کارهای گروه خود را با سازهای سمفونیک از نو بازخوانی کرده و در آلبومی جدید به نام «Eternally Yours» (2022) به بازار عرضه کرده است که اتفاقاً «آپولو» نیز با خوانشی متفاوت در میان آن‌هاست.
متن زیر البته، بیش از آن که برگردان ترانه باشد، برداشت و بازسرایشی آزاد (و کمی تاریک!) از ترانۀ آلفاویل است به سبک و سیاق کارهای پیشین خودم! امیدوارم دوست داشته باشید.
◄ خوانش این متن به همراه خود ترانه را اینجا بشنوید
خدای‌واره
جایی به من نُمای
که زیستن را
دوزخ نباشد
مرا مجالی دِه
از برای دمی،
یا بازدمی،
که همین‌ام بس،
تا این تن‌ام بر خاک نیافتد
وگر خنیای خوش‌نوا
خوراک است و نوشاک
عشق را
بنواز و بکوب و بِدَم
بسیار و بسیار
بگذار اما
بگریزم از این دیولاخ بی‌برگ و بار
زین خشکسار
سرانجام
می‌بالم و می‌برازم از خاکستر خویش
چالاک و سبک‌خیز
چونان گلی
سربرآورده از گندابه‌ها
شکوفیده از بیغوله‌ها
شود آیا چنین؟
سیاهی در سیاهی
این‌همه تیرگی را
نـــــور می‌بایدم
تا شب تیره پایان بگیرد
روز از پی روز
هماره کوشیده‌ام تا
پر باز کنم
تا پرواز کنم
دریغ اما دریغ، هر بار
نادلآسوده،
روان‌خسته و دم‌گسسته،
در گردابی تیره
برجای مانده‌ام
من اما باز
از خاکستر خویش
خواهم آمد فراز
پای در پای تو
همراه تو
اینک،
از پشت این دیوار
این زندان ناهموار
با شمایانم!
شما!
زندانیان سرخوشی
زندانیان باددستی
شادمستی!
هان! شمایان!
با دهانی خون‌چکان
از خون فرزندان
نشسته
بر گُردۀ آیندگان!
آنک،
این آیینۀ شکسته و
رسواییِ این زمانۀ زنگارِبسته!
بیا تا هاژ و واژ و سرگشته
بیا تا سوده و فرسوده و
بس پاره‌پاره
زین میانه بگذریم و
پای در راه بگذاریم و
بندهامان بگسلیم.
شاید که تو
راه و رسم پیروزمندی را
بارها و بارها
جُسته باشی
یا که گونه‌ای از راستی را
تا به امروز
فرادست آورده باشی
مرا اما
مجالی تا دم برآرم
همین‌ام بس
مجالی برای دمی،
تو را و مرا
ما
بی‌پرهیزانِ ناپروا
ما
آدمیزادگان میرا،
اندامَکانِ پیکره‌ای رخشان،
رویاروی این سراپردۀ دیرندۀ جان‌سِتان
پس اینک،
این تو و این دستان من!
دستم بگیر و پیش آی!
پای در راه بِـنِـه
تا به گذار از این گذرگاه
پیش از آن که از پای دراُفتی
پیش از فسردنی سرد و غمبار
در این میانه
یاری‌ات کنم.
کرانه کن!
وا بِـنـِه!
دوری بجوی و فراز آی،
از همه
از این همه همهمه!
خواهمت بُرد
زینجا که هستیم...
زینجا که هستیم
خواهمت بُرد...
دیگر به جز این‌مان
راهی نیست!
آنک،
پردۀ آخر!
راست بودم و درست،
یا کژ و کوژ؟
نمی‌دانم!
نمی‌دانم نازنین! نمی‌دانم!
بی‌کم و کاست اما،
نیک می‌دانم که نبودم!
اینک اما
در درون خویش
کودکی نوزاده‌ام،
خدای‌واره‌ای بشکوه
بر شبنمی آرمیده
گردن‌افراخته
با نیشخندی به آسمان
به گاهِ پگاهان!
پس باز
از خاکستر خویش
خواهم آمد فراز
پای در پای تو
همراه تو!
گوهردشت کرج – سی‌وسوم آبان 1401
APOLLO
Show me a place that ain't hell
If there's space
Give me room to breathe
That's all that I need
For this body can't fail
And if music be the food of love
Play on, give me excess of it
Let it all out
But please let me out of here
And I shall rise from the ashes
Grow like a rose from the ruins
There must be light in the darkness
Hope at the end of the night
Yes, I've been tryin' all my life
To get to heaven
But awoke in the eye of the storm
But I shall rise from the ashes
Grow from the ruins
And return back home to you
This is a call from the jails
Coming up to those prisoners of pleasure
Drunk on the blood
Of the next generations
And I've been through many strange confusions
Splitting myself into too many faces
Now, the mirror is broken
I can see the worms behind
And I shall rise from the ashes
Grow like a rose from the ruins
There must be light in the darkness
Hope at the end of the night
Yes, I've been tryin' all my life
To get to heaven
But awoke in the eye of the storm
But I shall rise from the ashes
Grow from the ruins
And return back home
You may well have your ways of triumph
You may well have your ways of truth
Just give me some room to breathe...
That's all that I need
Me and my strange friends, You know
We all belong to that grand astral body
And there's you in front of those legendary curtains
Take my hand before you wither in the crowd
And I'll take you out of here...
Just give me your hands
And I'll take you out of here...
Take you out of here
This is the end of the show
I don't know, was I wrong? Was I right?
Oh, love, I don't know
I wasn't perfect for sure
But now I feel like a new born baby
Lying in the dew of the morning
Laughing at the sky
Like a brave new Apollo
And I shall rise from the ashes
Grow like a rose from the ruins
There must be light in the darkness
Hope at the end of the night
Yes, I've been tryin' all my life
To get to heaven
But awoke in the eye of the storm
But I shall rise from the ashes
Grow from the ruins
And return back home to you
Back home to you
مطلبی دیگر از این انتشارات
آی تو!... «پینک فلوید» و ذایقهی موسیقیِ ما
مطلبی دیگر از این انتشارات
هنرمند را با هنرش بسنجيد؛ نه برعكس!
مطلبی دیگر از این انتشارات
اژدها های موسیقی | 8 تا از بهترین آهنگ های Imagine Dragons